Veelgestelde vragen

Uiteraard. Je keuze kan ten allen tijde gewijzigd worden.

De wet stelt dat indien een persoon minder dan achttien jaar oud is, maar in staat is zijn wil te doen kennen, zij zich kan laten registreren als orgaandonor. Dit wordt nog niet overal toegepast en bijgevolg moeten ouders vaak mee toestemming geven om zijn/haar kind te laten registreren. Indien de ouders zich willen laten registreren en ook de (jonge) kinderen van het gezin dan kan dit. De kinderen in kwestie krijgen rond hun 18e verjaardag een brief van het gemeentehuis om hun eigen keuze te laten registreren.

Uiteraard, de eerste prioriteit van de artsen is hun patiënt redden. Geen enkele arts laat iemand overlijden omdat ze een donor nodig hebben. Als je als donor in aanmerking komt wordt je door drie onafhankelijke artsen getest om te kijken of er wel degelijk sprake is van hersendood. De drie artsen mogen niets te maken hebben met je behandeling en onderzoeken je alle drie apart om tot een conclusie te komen dat er echt geen behandeling meer mogelijk is. Pas als de derde arts zijn of haar handtekening plaatst kan de donatie pas door gaan.

De 2 longen, het hart, 2 nieren, lever (deze kan gesplitst worden), dunne darm & pancreas. Maar naast organen kan je ook hoornvlies, bloedvaten, huid, hartkleppen, kraakbeen, pezen, bot, … doneren. Deze weefsels kunnen langdurig opgeslagen blijven in weefselbanken. Het geven van bloed is uiteraard de bekendste vorm van donatie.

Neen, geen enkel geloof heeft bezwaren tegen orgaandonatie. Meestal wordt orgaandonatie gezien als ultieme daad van naastenliefde.

In België is iedereen volgens de wet kandidaat-donor, men heeft het wel eens over het principe van veronderstelde instemming. Niettemin kan iedereen zich bij de dienst burgerzaken van de eigen woonplaats registreren als orgaandonor of zich ertegen verzetten. In de praktijk zal men altijd in eerste orde de geregistreerde wil van de persoon zelf volgen. Als die registratie echter ontbreekt, peilt men bij de nabestaanden naar de wens van de overledene. Op dat moment kan de familie zich in naam van de overledene uitspreken voor of tegen orgaandonatie. Als de overledene zichzelf registreerde of verzette tegen orgaandonatie wordt die wens ingewilligd. De familie wordt dan geïnformeerd, maar niet geconsulteerd. Met andere woorden: registratie kan de nabestaanden heel wat verwarring en een emotioneel zware beslissing besparen.

Uiteraard, het afscheid is in geen enkel opzicht anders dan na eender welk overlijden. Een afscheid voor en na de donatie is vanzelfsprekend mogelijk. De donor is met evenveel zorg behandeld als de ontvanger waardoor de persoon gewoon thuis of in het begrafeniscentrum kan opgebaard worden indien gewenst. Wanneer de donor ook huid heeft afgestaan, zal dit nooit zichtbaar zijn tijdens de opbaring. Dit wordt met de grootste zorg gedaan, meestal neemt men huid van de rug en de (achterkant van de) benen.

Organen doneren na je dood is anoniem. Niemand kan kiezen dat zijn/haar longen naar iemand gaan die hij/zij kent. Een donor en een ontvanger moeten compatibel zijn met elkaar (grootte, bloedgroep, weefseltypering…). Dankzij een handig puntensysteem van Eurotransplant kan men vaak een quasi perfecte match vinden tussen donor en ontvanger. Indien donor en ontvanger niet compatibel zijn, zal het orgaan zich afstoten van het nieuwe lichaam. Bij levende donor kan een ouder, broer, zus, tante, … donor zijn voor een familielid. Ook bij levende donatie moeten donor en ontvanger compatibel zijn met elkaar. Het is ook mogelijk dat geen enkel familielid compatibel is en dan moet je wachten op een overleden anonieme donor.