Bij elke transplantatie is het een uitdaging voor de artsen om de meest geschikte donor te vinden zodat de kans op afstoting zo klein mogelijk is. Het is ook belangrijk dat men de geschonken organen zo efficiënt en eerlijk mogelijk toewijst aan de wachtenden. Op die manier kan men het grootste aantal mensen redden. Al snel ontstond dan ook het idee om een overkoepelende organisatie op te richten die deze taak op zich neemt.
In 1967 werd Eurotransplant opgericht. Deze organisatie overkoepelt alle transplantatiecentra van Duitsland, België, Luxemburg, Nederland, Oostenrijk en Slovenië en sedert korte tijd ook Croatië. Eurotransplant zorgt ervoor dat elk orgaan dat geschonken wordt bij de meest geschikte persoon terechtkomt. Per orgaan houden ze een wachtlijst bij.
Om te bepalen aan wie men een orgaan toekent, worden de medische gegevens van de donor vergeleken met die van de wachtenden. Als de geschikte kandidaat gevonden is contacteert Eurotransplant het plaatselijke transplantatieteam. Daar beslist men of de operatie doorgaat. Iemand op de wachtlijst kan dus elk moment een telefoontje krijgen dat het zover is, dat er een orgaan gevonden is. Als het langverwachte bericht komt, moet men zo snel mogelijk naar het transplantatiecentrum.
De meeste organen worden toegewezen binnen één land, het transport neemt immers kostbare tijd in beslag. Het is enkel in moeilijkere en zeldzamere situaties dat men buiten de landgrenzen zoekt. Stel dat ergens een kind hartdonor kan zijn, maar er staan geen kinderen van ongeveer dezelfde leeftijd op de wachtlijst voor een nieuw hart. Net over de grens is er misschien wel een kindje dat een nieuw hart nodig heeft.
Weetje : 85 procent van alle organen die in België ter beschikking komen, worden bij een Belgische patiënt getransplanteerd.